Integracja sensoryczna (SI) to proces, podczas którego układ nerwowy człowieka odbiera informacje z receptorów wszystkich zmysłów (dotyk, układ przedsionkowy odbierający ruch, czucie ciała czyli propriocepcja, węch, wzrok, słuch, smak), następnie organizuje je i interpretuje tak, aby mogły być wykorzystane w celowym i zakończonym sukcesem działaniu. Nieprawidłowy rozwój dziecka w obszarze integracji sensorycznej, który może mieć fatalny wpływ na całe życie - również dorosłe, wymaga zarówno diagnozy jak i terapii.

Diagnoza SI  składa się z następujących elementów, pozwalających na określenie   dominującego  typu zaburzeń procesów sensorycznych:

• Wywiad z rodzicem, dotyczący m.in. przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka, przebytych chorób i innych problemów zdrowotnych. Przydatne są informacje od innych specjalistów zajmujących się dzieckiem np. neurologa, logopedy, psychologa.
• Testy, które oceniają między innymi: planowanie ruchu, praksje oralne, różnicowanie wrażeń dotykowych, naśladownictwo ruchowe, równowagę, koordynację wzrokowo-ruchową.
• Próby kliniczne, oceniające między innymi lateralizację, odruchy, napięcie mięśni, pracę gałek ocznych, poziom pobudzenia systemu przedsionkowego.
• Podsumowanie diagnozy, czyli rozmowa z rodzicem na temat wyników diagnozy i wniosków z nich płynących.